EXPOSITIE VAN ASTRID VLASMAN

De levendige vluchtigheid wordt door haar gekoesterd als expressiemiddel waarmee zij als kind speelde.  Van een afstand gezien lijken de werken geschilderd. Ze bestaan uit gebruikt, gescheurd, geplakt papier. Met grote stukken bouwt Vlasman haar ‘schilderijen’ op. Zij brengt laag over laag papier aan. Komt snipper voor snipper in contact met eindeloze mogelijkheden. Het scheuren en plakken geeft losheid in vorm en kleur en zo ontstaan beelden van deze tijd. Over mensen. Over haarzelf. Over ongemakkelijkheid. Over vrouwen die de wereld in kijken. Er zijn verlaten ruimtes. Kastjes en stoelen. Hoofden en gebouwen. Kortom, de mens en zijn dingen, en dit alles in kleur.