THE LAST POET

Gebaseerd op: De Laatste Dichters van Christine Otten
Tekst: Maxine Palit De Jongh
Regie: Nita Kersten
Met: Nick Livramento Silva, Carmen van Mulier, Kyra Bououargane, e.a.
 
Over ‘The Last Poets’, een collectief van dichters en muzikanten tijdens de ‘civil rights movement’.

Voor The Last Poet laat Nita Kersten zich inspireren door het werk van The Last Poets, een collectief van dichters en muzikanten uit de tijd van de civil rights movement in de Verenigde Staten. Met hun vlijmscherpe, activistische gedichten ondersteund door percussie, hebben zij het dichterschap geherdefinieerd. De invloed van hun werk op de hiphopcultuur en spoken word is wereldwijd nog altijd terug te horen in het geluid van jonge makers van nu. Samen met toneelschrijver Maxine Palit de Jongh duikt Kersten in The Last Poet in de oorsprong van deze kunstvorm. Zij zoomen in op het levensverhaal van één van de Last Poets: Umar Bin Hassan. Na een jeugd in armoede en ongelijkheid, stapte hij op de bus naar New York, waar muziek, poëzie en spoken word zijn roeping zouden worden, zijn kunst, zijn manier om zich uit te spreken. The Last Poet neemt je mee op reis naar de jaren zeventig van Amerika tot nu. Palit de Jongh vereeuwigt hun muzikale nalatenschap en de roman in een rauwe, ritmische en poëtische toneeltekst, waarin Kersten haar acteurs laat spelen op het snijvlak van theater, hiphop en spoken word.

NITA KERSTEN OVER THE LAST POET: 
‘Er is een wereld waarin iedereen weet wie The Last Poets zijn en waarom ze een plek in ons culturele erfgoed verdienen. Maar ik spreek ook vaak mensen die niet weten wie ze zijn en wat deze groep heeft betekend. Dat vraagt in mijn ogen om verandering, zodat we kunnen groeien naar een rijker collectief referentiekader. Om me hierin te verdiepen reisde ik samen met Maxine af naar New York, om leden van The Last Poets te ontmoeten en hun geschiedenis te leren kennen. Achter de prachtige poetry van deze dichters gaat een verhaal over groei, activisme, zingeving en kracht schuil. Umar Bin Hassan wordt door zijn moeder Barbara grootgebracht in een wereld die niet voor haar en haar kinderen gemaakt lijkt te zijn. Mede door haar aanhoudende geloof in hem vindt Umar zijn stem in zijn luid klinkende poëzie. Via zijn taal en passie roept hij op tot verandering en voedt hij de burgerrechtenbeweging met geestelijke munitie. Het maakt hem van grote waarde voor zijn tijd en een inspiratie voor activisme van vandaag de dag. Maar de vraag is natuurlijk ook of hij de innerlijke heling die hij zocht heeft kunnen vinden en wat het behelst als je zoveel spoken uit je jeugd moet overwinnen.’

MAXINE PALIT DE JONGH OVER THE LAST POET: 
‘The Last Poets zijn opgericht op de verjaardag van Malcolm X in het Marcus Garvey Park (voorheen Mount Morris Park). Abiodun Oyewole vertelde ons dat hij na de dood van dr. Martin Luther King in elke vezel van zijn lijf voelde dat hij in beweging moest komen. Daar, midden in Harlem, vlakbij het huis van grote dichter en andere inspirator, Langston Hughes, werden hun woorden in de gemeenschap geplant. De woede, het onrecht en de hoop op verandering is wat het werk van The Last Poets onmisbaar maakt voor iedereen die voor gelijkheid strijdt. Met het maken van deze voorstelling, het uitlichten van dit prachtige en vurige werk willen Nita en ik het publiek deelgenoot maken van deze wereldgeschiedenis.’